We zeggen ons huis gedag. Ik denk aan de uitspraak ”home is where the heart is” en sta even stil bij hoe het voelt om ons huis gedag te zeggen. Ik kom tot de conclusie dat ik eigenlijk geen moeite heb met het gedag zeggen van ons huis. Het gedag zeggen van een huis klinkt eigenlijk heel stom vind ik, maar toch stond ik met Laury te zwaaien en zei zeg maar dag huis. Alsof je dag zegt tegen een persoon die je nog eens terug zult zien of misschien niet. We verlaten ons huis, dit is hoe het is. Op naar een nieuw hoofdstuk.
Toen wij de keuze maakte om ons huis te verkopen om daar vervolgens een camper voor terug te kopen voelde dat eigenlijk wel bevrijdend. We kregen wel eens de vraag of we enig idee hadden hoe dat zou zijn om altijd in een camper te leven. Nee, natuurlijk wisten we dit niet want we moeten het nog doen. Ik fantaseerde wel over hoe het zou zijn. Zou ik het te klein vinden, zou ik bepaalde dingen missen, zou ik heimwee krijgen en zo ging dat riedeltje soms door in mijn hoofd. Allemaal vragen waar ik nog antwoord op kon geven en het los moest laten om deze stap een eerlijke kans te geven. Maar het idee om een huis op wielen te hebben en daarin al je spulletjes te hebben wat je nodig hebt en je de dagen kan indelen zonder allemaal verplichtingen, dat idee was heel fijn.
Ik ben al vaak verhuisd de afgelopen jaren en daardoor ben ik erachter gekomen dat niet een huis mij ergens thuis laat voelen maar vooral de plek. Een plek kan fijn aanvoelen of juist niet. Nu draaien we het om. Ons huis kunnen we neerzetten op een plek die fijn voelt en als de plek niet fijn voelt dan zetten we ons huis op een ander plek neer. En die plek kan overal zijn. Hoe gaaf is dat!
Opruimen en ontspullen
Zodra we wisten dat de koop rond was, konden we gaan beginnen met opruimen of beter gezegd ontspullen. Ik kan gelukkig snel beslissen of iets weg kan of niet en hecht geen waarde aan spullen.
Wel moet ik bekennen dat ik nu een groot voordeel had want we woonde nog niet lang in dit huis en bij de vorige verhuizing had ik dus al behoorlijk ”schoon schip” gemaakt maar toch verbaasde ik mij weer over de hoeveelheid spullen. Een deel ging naar de kringloop en een deel op marktplaats waarbij ik een volgorde maakte van wat er op korte termijn weg kon en wat we nog echt nodig hadden. Zo zaten we op het laatst op een luchtbed in een leeg huis. Het werd een beetje kamperen in huis. Gelukkig kon ik ook spullen bij mijn moeder opslaan. Denk hierbij aan fotoalbums, kleding die we nu niet nodig hebben maar wel willen bewaren of speelgoed van Laury wat nu niet mee kan maar wel leuk is om te bewaren en als we terug in Nederland zijn kunnen afwisselen met het speelgoed wat nu mee gaat.
Het lege huis voelde op een gegeven moment wel vervelend. De sfeer is weg en opeens ervaarde ik de laatste loodjes als zwaar en onprettig. Ik wilde zo snel mogelijk uit dat lege huis. Bij de sleuteloverdracht kwam het gevoel van bevrijding weer terug. Het huis kon ik loslaten en was nu op papier ook niet meer van ons. Het was nu echt definitief en zei toch een laatste keer in gedachten dag, niet tegen het huis maar ons ´´oude´´ leven. De beslissing dat we dit gingen doen hadden we snel gemaakt maar nu was het echt en dat voelde best onwerkelijk. De eerste bladzijde van ons nieuwe hoodstuk is geschreven. Er is geen weg terug maar dat willen we ook niet, we willen juist de weg volgen met ons huis op wielen.
